W nadchodzących dwóch miesiącach właścicieli firm czekają dwie podwyżki składek na ubezpieczenia społeczne. Od dzisiaj wiadomo także, o ile wzrośnie składka zdrowotna. Skutkiem tego zobowiązania osób z jednoosobową działalność gospodarczą wzrosną w 2012 r. o niemal tysiąc złotych. Pierwsza podwyżka przyjdzie w lutym. Najmniejsze składki za styczeń i następne miesiące tego roku rosną ze względu na wyższą w tym roku podstawę wymiaru miesięcznych składek. W przypadku składek na ubezpieczenia społeczne w 2012 r. podstawę stanowić będzie kwota nie niższa niż 2115, 60 zł, czyli 60% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzeniabrutto w 2012 r. (w ubiegłym roku wynosiła 2015,40 zł). Tym samym płacone w lutym składki: emerytalna, rentowa, wypadkowa (przy założeniu, że płacimy ją według stawki 1,67 proc., obowiązującej dla firm nie większych niż 9-osobowe), chorobowa i na Fundusz Pracy wzrosną z 646,75 zł do 678,90 złotych. Niestety, już w marcu przedsiębiorcy zapłacą jeszcze wyższą składkę na ubezpieczenia społeczne. Od lutego będzie bowiem obowiązywać 2-proc. podwyżka składki rentowej, która nie dotyczy tylko pracodawców – jak to przedstawiał w mediach rząd – ale wszystkich firm, w tym także osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. W efekcie miesięczna minimalna składka na ubezpieczenia społeczne wzrośnie od lutego 2012 r. do 721,21 złotych. Rośnie także podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, uzależniona od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z IV kw. 2011 r. (dane te opublikował 18 stycznia GUS). Wyższa podstawa oznacza, że miesięczna składka zdrowotna wzrośnie z 243,39 zł w 2011 r. do 254,55 zł w 2012 roku. W efekcie – po zsumowaniu składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy oraz na ubezpieczenia zdrowotne – miesięczne obciążenia przedsiębiorcy wzrosną od lutego o 85,62 zł (w skali roku za wszystkie składki trzeba zapłacić o 979,11 zł więcej niż w 2011 r., uwzględniając w tym wyliczeniu, że w styczniu składka rentowa nie była jeszcze objęta podwyżką). Podwyżka nie ominie także osób, które dopiero rozpoczynają działalność gospodarczą i w związku z tym mają przez dwa lata prawo do preferencyjnych składek ZUS – płacą niższe składki na ubezpieczenia społeczne i są zwolnione z wpłat na Fundusz Pracy. Preferencja nie dotyczy płaconych NFZ składek zdrowotnych, które nowi przedsiębiorcy muszą uiszczać w takiej samej wysokości, jak w przypadku pozostałych przedsiębiorców. Dla rozpoczynających działalność podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi w 2012 r. kwota nie niższa niż 450 zł, czyli 30 proc. minimalnego wynagrodzenia w 2012 roku (w ubiegłym roku podstawa wymiaru w przypadku preferencyjnego ZUS wynosiła 415,80 zł). Tym samym miesięczne obciążenia początkującego przedsiębiorcy wobec ZUS (ubezpieczenia społeczne z chorobowym, a także płacona NFZ składka zdrowotna) wzrosną od lutego z obecnych 366,63 zł do 396,94 zł, czyli o 30,31 zł (w skali roku za wszystkie składki trzeba zapłacić o 352,67 zł więcej niż w 2011 r., uwzględniając w tym wyliczeniu, że w styczniu składka rentowa nie była jeszcze objęta podwyżką). Na podstawie wyborcza.biz. ...

Coraz częściej pracodawcy gwarantują swym pracownikom ubezpieczenie grupowe. Ma to wpływ zarówno na atrakcyjność firmy, jak i na poczucie bezpieczeństwa osób zatrudnionych. Niestety, składki ubezpieczeniowe nie zawsze można wliczyć w koszty podatkowe. Definicja kosztów uzyskania przychodu, zawarta w ustawie PIT, przedstawia je jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub jego zachowania/ zabezpieczenia. Istnieją jednak regulacje odnośnie składek, które płaci pracodawca na poczet ubezpieczenia pracowników. Według art. 23 ustawy o PIT, nie są one kosztami uzyskania przychodu, z pewnymi wyjątkami. W koszty uzyskania przychodu można zaliczyć składki z tytułu umów: • ubezpieczenia na życie – jeśli związane jest z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym; • ubezpieczenia wypadkowego i chorobowego, gdy stają się częścią ubezpieczenia na życie; • ubezpieczenia osobowe i majątkowe • ubezpieczenie wypadku • ubezpieczenie choroby Jeśli ubezpieczenie zawiera się w podanych przypadkach, składka może zostać wliczona w koszt uzyskania przychodu. Należy spełnić jednak parę warunków np. pracodawca nie może być uprawniony do otrzymania świadczenia. ...

Dnia 17 maja 2011 r. weszła w życie ustawa o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za naganne naruszenie prawa, która wprowadza odpowiedzialność majątkową funkcjonariuszy publicznych za wydanie decyzji podatkowej z rażącym naruszeniem prawa. Ustawa stosuje się do ściśle określonej grupy funkcjonariuszy publicznych, którzy dopuścili się rażącego naruszenia prawa przy wykonywaniu władzy publicznej. Kto jest funkcjonariuszem publicznym Zgodnie z ustawą funkcjonariuszem publicznym jest osoba: • działająca w charakterze organu administracji publicznej, która uzyskała upoważnienie do • działania w imieniu organu administracji publicznej z mocy ustawy lub odrębnego porozumienia, • będąca członkiem kolegialnego organu administracji publicznej, zatrudniona w ramach stosunku pracy, stosunku służbowego lub umowy cywilnoprawnej • biorąca udział w prowadzeniu sprawy rozstrzyganej w drodze decyzji lub postanowienia. Ustawodawca nie określił jednak co kryje się pod pojęciem prowadzenie sprawy. Tym samym nie wyśnił czy pracownikiem publicznym jest każdy pracownik zaangażowany w daną sprawę zakończoną decyzją czy postanowieniem. Zasady odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych Funkcjonariusz publiczny poniesie odpowiedzialność majątkową w razie łącznego zaistnienia następujących przesłanek: • na mocy prawomocnego orzeczenia sądu lub na mocy ugody zostało wypłacone przez podmiot odpowiedzialny ( np. Skarb Państwa, jednostkę samorządu terytorialnego) odszkodowanie za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa, • rażące naruszenie prawa, zostało spowodowane zawinionym działaniem lub zaniechaniem funkcjonariusza publicznego, • rażące naruszenie prawa zostało stwierdzone decyzją, wyrokiem lub postanowieniem Aby pociągnąć funkcjonariusza publicznego do odpowiedzialności majątkowej muszą zostać spełnione określone ustawą czynności, a mianowicie poszkodowany zobowiązany jest do złożenia pozwu przeciwko Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego, odpowiedzialnych za szkodę wyrządzoną przez funkcjonariusza publicznego. Następnie sąd wydaje prawomocny wyrok uwzględniający złożony pozew lub zatwierdzający ugodę odnośnie wypłaty odszkodowania poszkodowanemu. W terminie 14 dni od dnia wypłaty odszkodowania, kierownik podmiotu, który wypłacił odszkodowanie składa do prokuratora okręgowego wniosek o przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego. Prowadzone postępowanie ma na celu ustalenie przesłanek uzasadniających wytoczenie na rzecz podmiotu odpowiedzialnego powództwa o odszkodowanie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu z tytułu szkody wyrządzonej przy wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa. W przypadku stwierdzenia przesłanek prokurator w pierwszej kolejności wzywa funkcjonariusza publicznego do dobrowolnego spełnienia świadczenia w terminie 7 dniu, a po bezskutecznym upływie terminu wytacza powództwo. Następnie przeprowadzane jest postępowanie sadowe w sprawie odszkodowania. Sąd prawomocnym wyrokiem uwzględnia w całości lub w części pozew prokuratora okręgowego. Z tytułu odszkodowania sąd będzie mógł zasądzić od funkcjonariusza publicznego równowartość jego dwunastomiesięcznych zarobków. W przypadku gdy działania niezgodnego z prawem dopuści się kilku urzędników, ich odpowiedzialność będzie solidarna. Tryb postępowania wprowadzony ustawą w celu pociągnięcia pracownika do odpowiedzialności majątkowej za rażące naruszenie prawa z pewnością chroni funkcjonariuszy publicznych przed nieuzasadnionym pociągnięciem ich do odpowiedzialności, jednocześnie ma na celu poprzez grążące im sankcje finansowe podejmowanie działań w sposób przemyślany i uzasadniony, bez rażącego naruszania prawa. ...

Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011 wprowadziła zmiany w zakresie opodatkowania dostawy towarów przez podmiot nieposiadający siedziby w Polsce. W odniesieniu do art.17 ust. 2 ustawy, w przypadku nabycia towarów na terytorium kraju od podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca towaru. Faktury stwierdzające dokonanie takiej dostawy powinny zawierać: • adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub • wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub • oznaczenie „odwrotne obciążenie”. Zgodnie z powyższym, sprzedawca wystawia fakturę bez naliczenia kwoty podatku VAT. Nabywca rozlicza taką transakcję poprzez wystawienie faktury wewnętrznej i doliczenie podatku VAT do ceny zakupu. Na podstawie wystawionej faktury wewnętrznej dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca wykazujemy w pozycjach 41 i 42 deklaracji VAT-7. W sytuacji, gdy na skutek błędu, sprzedawca wystawi fakturę i wykaże w niej kwotę podatku, nabywcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia tego podatku. Wynika to z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, który mówi, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy: wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności. Podsumowując, podatnicy, którzy będą otrzymywali faktury bez naliczonego podatku VAT, a dokonującym dostawy na terytorium kraju będzie firma nieposiadająca siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, mają obowiązek odprowadzić podatek VAT z tej transakcji. Jednocześnie mają prawo do odliczenia, na zasadach ogólnych, podatku naliczonego. ...